Υπερπανσέληνος

Κι έτσι ζω μόνο για σένα
Ετοιμάζομαι για σένα
Ερωτεύομαι για σένα
Περιμένοντας ... εσένα

Ρώτησαν εμένα τι σε είχα

Τους είπα πως, ήσουν τ'όνομά μου

Γιατί & για τι;

Το ζητημα ειναι απλα να κανουμε μια κουβεντα; "Την" κουβεντα; Δεν ειναι κατι πιο βασικο; Πιο ουσιαστικο; Δεν ειναι να βρεθουμε; Να σε δω, να με δεις;

Ξερω οτι κανεις μονο αυτα που εσυ θελεις. Δεν κανεις κατι με το ζορι. Και στο σπιτι μου ηρθες, και στο κρεβατι μου κοιμηθηκες, και τα σεντονια μου σε μυρισαν..υστερα απο τοσα χρονια που σε ζητουσαν.

Δεν ηταν αναγκη να αρρωστησω. Κοντευει να περασει χρονος. Οι μηνες περασαν αερας. Δεν με σταματησες, απ'το να ερχομαι. Ηξερες οτι ερχομαι για σενα. Αλλα δεν σε ενοιαζε. Δεν σε νοιαζει. Μπορουσες απλα να μου το πεις. Μπορουσες επισης απο την πρωτη στιγμη που σου εκδηλωσα αυτα που σκεφτομαι, να μην με προσκαλεις απο κει κι απο δω, Γιαννενα, Κομοτηνη.. κι εγω να ειμαι ετοιμη με το σακιδιο μου και να λεω "τωρα θα φυγω με το επομενο κτελ..τωρα..με το επομενο". Ξοδεψα τοσα λεφτα, αλλα προπαντων τοση ενεργεια, τοση υγεια...

Δεν εχω αυτοκαταστροφικες τασεις. Οχι. Αυτες ερχονται απο μονες τους, επειδη βαζω τους αλλους πανω απο μενα. Βαζω εσενα πανω απο μενα.

Τι ηταν το τοσο κακο στο να φτασω να συνειδητοποιησω τι ηθελα απο τη ζωη μου; και να ημουν διατεθειμενη να παρω τα ρισκα; Το πολυ πολυ να ετρωγα τα μουτρα μου. Αλλα οχι κι ετσι.
Σκεφτηκα οτι μπορει να γερασω, γιατι τα χρονια περνανε γρηγορα, και ακομα να μαραζωνω για μας. Εδω περασαν 2 χρονια για πλακα. Δυο χρονια που πηγαινοερχομουνα και αναζητουσα ακομα.

Οταν ο αλλος αδιαφορει ειναι ξεκαθαρο το τι θελει απο σενα. Τιποτα. Εγω ομως ηθελα να βγεις απο τη βολεψη σου, να ενοχληθεις στην αναγκη, και να ανοιξεις το ρημαδι το στομα σου, να κανεις κατι. Να πεις κατι.
Ολες αυτες τις εβδομαδες, μηνας κιολας, εισαι εδω. Διπλα μου. Μια γειτονια. Που ειναι το τηλεφωνημα σου; Πουθενα. Που ειναι το μηνυμα σου; Πουθενα.

Τι ψαχνω τωρα κι εγω . . . ;

Τι να λεμε...Πως σταλα δεν εχω εγωισμο; Πως δεν μπορω να σου θυμωσω; να πεισμωσω; Εσυ ο ιδιος απορρησες με τη γλυκουλα συμπεριφορα μου και περιμενες να αντιδρασω αλλιως μετα απο τα τοσα.. Μαλλον ηθελες ετσι να στο κανω πιο ευκολο. Και την επομενη στιγμη αναρωτιεσαι γιατι σου μιλαω σαν να εχεις κανει κατι κακο.
Κατα τη δικη σου αποψη, απο τη δικη σου σκοπια του πραγματος, ολα ειναι μια χαρα. Δεν εχεις κανει κατι κακο. Ισχυει. Ετσι ειναι. Το να κανεις κατι κακο, ειναι κατι. Ειναι μια αντιδραση. Απαιτει ενεργεια. Η αδρανεια ειναι το προβλημα εδω. Το να μην κανεις τιποτα. Λες και δεν εχεις ανθρωπους και καταστασεις να αντιμετωπισεις...

Δεν με αναζητησες ποτε. Ξερω γιατι. Γιατι πολυ απλα δεν θελεις.
Δεν με χρειαζεσαι.
Δεν με εχεις αναγκη οπως εγω.
Κι ομως, μπορεις να μου το πεις. Και χωρις να αρρωστησω.

Δεκα λεπτα! Εστω πεντε! Λες πως δεν θα μου εφταναν..
Δεν τα αξιζω ομως;
Κανεις δεν θελει να ειναι κακος. Θελεις να τα κανεις ολα σωστα; Εισαι εδω. Κι εγω ειμαι εδω. Οπως και τοσες αλλες φορες, που τις απεφυγες και τις προσπερασες. Στον ιδιο τοπο. Στον ιδιο χρονο.

Περιμενω.

Δεν είσαι το άλλο μου μισό. Είσαι το άλλο μου εγώ.

Θα ΄θελες να σε αφήσω, γενικά; Θα ΄θελες να μην ξανασχοληθώ;

Πες μου τι θα ΄θελες πραγματικά...

Από αδιαφορία και γείωση δεν χαμπαριάζω, έχω φάει με το κουτάλι.. Δεν είναι κάτι που θα με σταματήσει να κυνηγάω τα θέλω μου!

Θέλω μια ξεκάθαρη άρνηση, αν αυτή υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, και δεν είναι τίποτα ξεκάθαρο, εδώ είμαι και θα είμαι μέχρι να γίνει. Ό,τι κι αν είναι αυτό που υπάρχει, έστω και κάτι ρηχό ή ανούσιο, θέλω να είναι ξεκάθαρο. Θέλω να μου πεις:

σε γουστάρω ή δεν σε γουστάρω, είμαι αλλού, δεν ξέρω τι θέλω, δεν μπορώ να το διαχειριστώ, ανήκεις στο παρελθόν, δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα παραπάνω απ'αυτό, δεν μου κάνεις, είναι αργά, έχω ξενερώσει, σε θέλω αλλά...δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Εγώ εδώ είμαι. Αρκεί να πεις κάτι. Κάτι. Έστω και άσχημο.

Θέλω να είμαι δίπλα σου. Εκεί για σένα. Έρχομαι και ξαναέρχομαι και σε αναζητάω. Και παίζουμε κυνηγητό. Γιατί όμως; Ποτέ δεν ήσουν έτσι μαζί μου. Τόσο απαθής. Ξεκλέβω χρόνο από όλα, σηκώνομαι φεύγω. Για σένα γίνεται η θυσία. Και για μένα. Το αντιλαμβάνεσαι; Το καταλαβαίνεις;

Αν δεν θες να με ακυρώσεις και να με απορρίψεις, και θες να υπάρχω ακόμα στη ζωή σου, τότε υπό ποιες συνθήκες, πες μου.

Εγώ ξέρω τι θέλω. Εσύ; Εγώ θέλω εσένα. Όπως πάντα. Εγώ σ'αγαπώ. Ακόμα. Όπως πάντα.

Φαίνεται πως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Βασανίζομαι μήνες τώρα, φτάνοντας σε συνειδητοποιήσεις.. Δεν μπορώ να μοιράζω άλλο τον εαυτό μου. Να διχάζομαι άλλο. Να συμβιβάζομαι άλλο. Προσπαθώ και παλεύω για κάτι. Αυτό κάνω.

Δοκίμασα το χωρίς εσένα. Και δεν μου έκανε. Και δεν πέτυχε. Ύστερα από 7 χρόνια, ό,τι και να κάνω, ό,τι και να δοκιμάσω, ό,τι και να ζήσω, περικλύεται από εσένα, περιστρέφεται γύρω από σένα και καταλήγει πάλι σε σένα.

Πες μου ότι βαρέθηκες. Πες μου ότι δεν θες. Απλά πες το.

Δεν θα βγεις απ'τη ζωή μου. Γιατί δεν έχω σκοπό να σε βγάλω από μέσα μου. Το θέμα είναι πόσο θα σε έχω στη ζωή αυτή και πόσο θα συμβιβαστώ σε κάτι άλλο. Γιατί δεν μπορώ να περιμένω την επόμενη ζωή. Αυτήν εδώ έχω να ζήσω. Και θέλω να την ζω μαζί σου.

Σου έχω δώσει τόσες και τόσες ευκαιρίες. Γιατί να μην δώσω μια ακόμα; Δεν έχω να χάσω τίποτα. Μόνο να κερδίσω. Αυτή τη στιγμή δεν σε έχω. Ίσως όμως πετύχω να σε έχω.

Πες μου ότι είμαι ένα τίποτα. Πες μου ότι δεν είμαι τίποτα παραπάνω από το ευκαιριακό σεξ. Απλά πες το.

Δεν έχω να αποδείξω κάτι και είμαι διατεθειμένη να πάρω τα ρίσκα. Αλλά αν το κάνω θα το κάνω για μας, όχι για μένα. Θέλω να βγεις απ'αυτή τη μαυρίλα. Για να βγω κι εγώ. Για να πάψει να με επηρεάζει. Να βγούμε μαζί. Να είμαστε και στα δύσκολα και στα εύκολα, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Αλλά όχι κατ' ανάγκη!

Φαίνεται να ζητάω πολλά, να έχω μεγάλες πεποιθήσεις και απαιτήσεις, και νιώθω κουραστική. Και ποτέ άλλοτε δεν είχα νιώσει έτσι. Πάντα ήμουν διέξοδός σου, πάντα ήμουν άνθρωπός σου. Πες μου ότι έχουν αλλάξει όλα αυτά και θα προσπαθήσω να το δεχτώ. Θα προσπαθήσω.

Αλλά δεν θα δεχτώ τον εαυτό μου και δεν θα αντέχω τον εαυτό μου αν ξέρω ότι δεν πάλεψα όσο περισσότερο γινόταν. Για μας.

Μπορεί να μην σε νοιάζει πια. Να μην σε νοιάζω.

Το βλέπω ότι παλέυω και βρίσκω πάνω σε ντουβάρι. Δεν είμαι χαζή. Αν όμως ισχύει κάτι απ'όλα, αν πρέπει να σκεφτείς και να νιώσεις, καν'το.

Το θεωρώ απόλυτα φυσικό να είμαι μαζί σου. Εδώ μου πρέπει. Εδώ μου πάει. Εδώ νιώθω ότι ανήκω.

Εγώ έχω μεγαλώσει μ'αυτόν τον έρωτα, μ'αυτή την αγάπη. Μ'αυτήν έμαθα.

Κι όταν βρισκόμαστε και είμαι μαζί σου, νιώθω σωστά. Νιώθω πλήρης.

Αυτή τη στιγμή παίζω το τελευταίο κομμάτι της καρδιάς μου. Αυτό που σου'χει απομείνει.

Δύο Χιλιάδες Δεκαπέντε ~ Two Thousand Fifteen

7 χρόνια μετά...
"I needed the cash to save a relationship, which actually doesn't make sense because that relationship doesn't exist anymore. And now I'm stuck here, making plans to go and see someone who's moved across the country, started a new life, and can't even find a second to return any of my stupid emails. Okay?", Emily said. (quotation from Pretty Little Liars)

What she said, it bothered me. I felt it. I felt the same way. At this very moment. And it isn't fair after all those years. It's not fair for me or any other person involved with me.


Sometimes a story has no end...
a t-shirt. a gift. when someone's important to you, it can be hard to let go. how can you, when you're carrying your old relationship around on your back?
-it's just a t-shirt. -it's more than that.

"Τhe way we were..."
-You'll never find anyone as good for you as I am, to believe in you as much as I do or love you as much!
-I know that.
-Well, then why?
ποιος το λεει σε ποιον... εγώ σε εκείνον και κάποιος σε μένα!

Πως λειτουργεί η καρδιά? Πως το κεφάλι? Το σύστημα μπλοκάρει. Αποσυντονίζεται. Ό,τι κι αν συμβαίνει στην ψυχοσύνθεσή σου, παίρνει έκφραση στη σωματική υγεία σου. Το στομάχι κόμπος και αναταράξεις. Μπουκιά δεν κατεβαίνει. Άγχος. Αϋπνία. Τάσεις για εμετό. Συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα.
...
Έρχεσαι? Ήρθες? Είμαι εκεί. Σε περιμένω. Θα σε δω? Θα έρθεις? Που είσαι? Κατέβα. Έχεις χρόνο? Θα κοιμηθούμε μαζί? Θέλεις?
Τα μάτια και το μυαλό συνέχεια στο τηλέφωνο. Πήρε? Πότε θα πάρει?
Ξεσηκώνεται όλη σου η ύπαρξη. Αρρωσταίνει. Και μετά..... τίποτα.

τροχαίο.
ήθελα να μου πεις "έλα". όχι να με αποτρέψεις. Να μου πεις "σε χρειάζομαι, τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά". Και θα ήμουν εκεί. χωρίς δισταγμό. αλήθεια. θα ήμουν πλάι σου, κοντά σου, μαζί σου. Μου υποσχέθηκες ότι θα υπάρχει χρόνος. Που είναι?
δίστασα. δεν ήρθα. δεν ήταν εύκολο από πολλές απόψεις. αλλά ο νούμερο ένα παράγοντας που έπαιξε ρόλο, ήσουν εσύ. θεώρησα ότι δεν ήθελες, ότι δεν θα ήταν σωστό, ότι ίσως ήταν περίπλοκα τα πράγματα. κι εσύ δεν με παρότρυνες. αντιθέτως. και έτσι... έμεινα εδώ.


Και θες να πας ξανά. Μα γιατί? Ξεκόλλα πια. Τι νόημα έχει? Έλα μου ντε! Δεν μπορώ να το ελέγξω. Πίστεψέ με. Έχω προσπαθήσει. Δεν μου αρέσει αυτή η αναταραχή στο σώμα μου και στο μυαλό μου. Και δεν την επιδιώκω. Και αν υποσυνείδητα το κάνω στο μυαλό, το σώμα γιατί να συμμετέχει? θα ήθελα να ήμουν ήρεμη και ξέγνοιαστη, και να απολαύσω ότι είναι να έρθει.


Θα έρθω. Και να είσαι εκεί. Μην έρθω και είσαι εδώ! εκεί να είσαι. αλλιώς τι νόημα έχει?
θα έρθω για να επιβεβαίωσω το εγώ μου. θα έρθω για να αποδείξω, στον εαυτό μου πρώτα, ότι μπορώ. θα έρθω γιατί μου λείπει το απαγορευμένο. θα έρθω γιατί όλο αυτό λειτουργεί σαν ναρκωτικό μέσα μου. η επίσκεψη και μόνο, τα δύο ή τα πέντε λεπτά, είναι η δόση μου. τη χρειάζομαι για να προχωρήσω παρακάτω. είναι και οι τάσεις φυγής στη μέση. δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό πιο μόνιμα. γιατί κάπου εκεί μπαίνεις εσύ. και εσύ δεν πάλεψες και δεν προσπάθησες για να πάρω κι εγώ το ρίσκο.τώρα ίσως είναι αργά. ίσως και να μην είναι. δεν ξέρω τι περιμένω. πάντως έχει νόημα. για μένα. για την ψυχοσύνθεσή μου. για τον κόσμο μέσα μου, στον οποίο ανήκεις κι εσύ. είναι εκείνο το κομμάτι το ανέπαφο, το ανέγγιχτο. για την συμβιβαστική ζωή μου. για το μαράζι ρε γαμώτο!