Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Δύο Χιλιάδες Δεκαπέντε ~ Two Thousand Fifteen

7 χρόνια μετά...
"I needed the cash to save a relationship, which actually doesn't make sense because that relationship doesn't exist anymore. And now I'm stuck here, making plans to go and see someone who's moved across the country, started a new life, and can't even find a second to return any of my stupid emails. Okay?", Emily said. (quotation from Pretty Little Liars)

What she said, it bothered me. I felt it. I felt the same way. At this very moment. And it isn't fair after all those years. It's not fair for me or any other person involved with me.


Sometimes a story has no end...
a t-shirt. a gift. when someone's important to you, it can be hard to let go. how can you, when you're carrying your old relationship around on your back?
-it's just a t-shirt. -it's more than that.

"Τhe way we were..."
-You'll never find anyone as good for you as I am, to believe in you as much as I do or love you as much!
-I know that.

-Well, then why?
ποιος το λεει σε ποιον... εγώ σε εκείνον και κάποιος σε μένα!

Πως λειτουργεί η καρδιά? Πως το κεφάλι? Το σύστημα μπλοκάρει. Αποσυντονίζεται. Ό,τι κι αν συμβαίνει στην ψυχοσύνθεσή σου, παίρνει έκφραση στη σωματική υγεία σου. Το στομάχι κόμπος και αναταράξεις. Μπουκιά δεν κατεβαίνει. Άγχος. Αϋπνία. Τάσεις για εμετό. Συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα.
...
Έρχεσαι? Ήρθες? Είμαι εκεί. Σε περιμένω. Θα σε δω? Θα έρθεις? Που είσαι? Κατέβα. Έχεις χρόνο? Θα κοιμηθούμε μαζί? Θέλεις?
Τα μάτια και το μυαλό συνέχεια στο τηλέφωνο. Πήρε? Πότε θα πάρει?
Ξεσηκώνεται όλη σου η ύπαρξη. Αρρωσταίνει. Και μετά..... τίποτα.

τροχαίο.
ήθελα να μου πεις "έλα". όχι να με αποτρέψεις. Να μου πεις "σε χρειάζομαι, τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά". Και θα ήμουν εκεί. χωρίς δισταγμό. αλήθεια. θα ήμουν πλάι σου, κοντά σου, μαζί σου. Μου υποσχέθηκες ότι θα υπάρχει χρόνος. Που είναι?
δίστασα. δεν ήρθα. δεν ήταν εύκολο από πολλές απόψεις. αλλά ο νούμερο ένα παράγοντας που έπαιξε ρόλο, ήσουν εσύ. θεώρησα ότι δεν ήθελες, ότι δεν θα ήταν σωστό, ότι ίσως ήταν περίπλοκα τα πράγματα. κι εσύ δεν με παρότρυνες. αντιθέτως. και έτσι... έμεινα εδώ.


Και θες να πας ξανά. Μα γιατί? Ξεκόλλα πια. Τι νόημα έχει? Έλα μου ντε! Δεν μπορώ να το ελέγξω. Πίστεψέ με. Έχω προσπαθήσει. Δεν μου αρέσει αυτή η αναταραχή στο σώμα μου και στο μυαλό μου. Και δεν την επιδιώκω. Και αν υποσυνείδητα το κάνω στο μυαλό, το σώμα γιατί να συμμετέχει? θα ήθελα να ήμουν ήρεμη και ξέγνοιαστη, και να απολαύσω ότι είναι να έρθει.


Θα έρθω. Και να είσαι εκεί. Μην έρθω και είσαι εδώ! εκεί να είσαι. αλλιώς τι νόημα έχει?
θα έρθω για να επιβεβαίωσω το εγώ μου. θα έρθω για να αποδείξω, στον εαυτό μου πρώτα, ότι μπορώ. θα έρθω γιατί μου λείπει το απαγορευμένο. θα έρθω γιατί όλο αυτό λειτουργεί σαν ναρκωτικό μέσα μου. η επίσκεψη και μόνο, τα δύο ή τα πέντε λεπτά, είναι η δόση μου. τη χρειάζομαι για να προχωρήσω παρακάτω. είναι και οι τάσεις φυγής στη μέση. δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό πιο μόνιμα. γιατί κάπου εκεί μπαίνεις εσύ. και εσύ δεν πάλεψες και δεν προσπάθησες για να πάρω κι εγώ το ρίσκο.τώρα ίσως είναι αργά. ίσως και να μην είναι. δεν ξέρω τι περιμένω. πάντως έχει νόημα. για μένα. για την ψυχοσύνθεσή μου. για τον κόσμο μέσα μου, στον οποίο ανήκεις κι εσύ. είναι εκείνο το κομμάτι το ανέπαφο, το ανέγγιχτο. για την συμβιβαστική ζωή μου. για το μαράζι ρε γαμώτο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου