Χρόνια πολλά λοιπόν!

Και σήμερα, ειδικά σήμερα, ήθελες να ξυπνήσεις πιο όμορφα από τις άλλες μέρες...
Ήρθε όμως ο πρωινός εαυτός και επιβλήθηκε... Πάτησε πόδι.

Εκείνος έχει αναλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι της λογικής και σου υπενθυμίζει πως έχεις υποχρεώσεις, πως πρέπει "όπως έστρωσες να κοιμηθείς", πως πρέπει να κρύψεις πάλι τον άλλον μέσα σου..
Δεν είπε κανείς ότι αυτός ο συγκεκριμένος είναι ο "κακός" της υπόθεσης. Όχι. Έχει κι αυτός τα πολύ καλά του όπως και ο άλλος έχει τα πολύ κακά του.

Υπάρχει μια κρυφή αλήθεια όμως.. Ο ένας εαυτός, ο βραδυνός, είναι πιο δυνατός από τον άλλο.. Κι όποτε βρει ευκαιρία, ξεμυτίζει.. Δεν μπορεί όμως να επαναστατήσει κόντρα στον άλλο. Όχι από μόνος του. Χρειάζεται ένα έναυσμα. Χρειάζεται έναν σύμμαχο.

-Σήμερα είναι δική μου η μέρα, λέει ο βραδυνός εαυτός. Θα την διεκδικήσω.
-Κι όμως,όσο και να θέλεις, απαντάει ο άλλος,όσο υπάρχω εγώ εδώ, οι μέρες θα είναι δικές μου και οι νύχτες μόνο δικές σου.
-Θα δεις. Όταν θα καταφέρω να πείσω ολοκληρωτικά αυτή την ύπαρξη πως μόνο εγώ είμαι αυτό που θέλει και χρειάζεται, θα μαζέψεις μπογαλάκια.
-Μην είσαι αστείος. Μήπως εγώ δεν της προσφέρω πολλά?? Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα καλύτερα είναι εμείς οι δυο να γίνουμε ένα. Να αλληλοσυμπληρωθούμε.

Κι εσύ ξυπνάς.. Τεντώνεσαι και χαμογελάς στο φως της καινούριας ημέρας. Χαμογελάς γι'αυτά που θα σου φέρει η μέρα, χαμογελάς γιατί ελπίζεις σε κάτι άλλο, αλλά και γιατί ξέρεις πως σε μερικές ώρες θα έρθει πάλι η νύχτα.
Και ανυπομονείς.
Σήμερα ο πρωινός εαυτός σου υποσχέθηκε άγχος και τρέξιμο.
Ο βραδυνός σου υποσχέθηκε γιορτή και πάρτυ μέχρι το πρωί. Σου φωνάζει από το πρωί κρυφά να μην το ξεχάσεις. Γιατί γιορτάζετε σήμερα. Μην το ξεχνάς. Γιορτάζετε εσύ κι αυτός ο εαυτός, για χάρη κάποιου άλλου. Αυτού που σας ενώνει.

Χρόνια πολλά λοιπόν!